Ishihara Test – Kleurenblindheid Testen

02-03-2022

De Ishihara test is een kleurenblindheidstest voor rood-groene kleur deficiënties. Door middel van deze test kan je erachter komen of je last hebt van kleurenblindheid. De Ishihara test is wereldwijd 1 van de meest gebruikte kleurblindheidstesten. In onze webshop kunt u de originele Ishihara testboeken vinden die wij altijd uit voorraad leverbaar hebben.

Op deze pagina uitleg over de geschiedenis van de test en achtergrondinformatie over de beschikbare uitvoeringen en testprocedure.

Kleurblindheidtest met de Ishihara test

Voor kleurenblindheid zijn er verschillende testen beschikbaar. De Ishihara test is er één die veel wordt toegepast. De test bestaat uit verschillende platen met daarop gekleurde stippen waarin figuren, cijfers en lijnen te zien zijn voor degenen die niet kleurenblind zijn. Afhankelijk van het type kleurenblindheid dat iemand heeft, zullen ze dit bij sommige kaarten niet kunnen zien.

De Ishihara test bestellen

Wilt u de kleurblindheidtest in boekvorm bestellen? Dan kan dat via onze webshop, klik hieronder op de gewenste uitvoering voor meer informatie. Wij hebben alle versies uit voorraad leverbaar:

Klik hier voor de Ishihara test met 14 platen
Klik hier voor de Ishihara test met 24 platen
Klik hier voor de Ishihara test met 38 platen

Geschiedenis Ishihara

De Ishihara kleurentest is vernoemd naar de ontwerper; Shinobu Ishihara, hij was een professor aan de Universiteit van Tokyo. De Ishihara color blindness test is voor het eerst gepubliceerd in 1917. Shinobu Ishihara is geboren in 1879 in een gezin in Tokyo. Hij begon zijn opleiding aan de keizerlijke universiteit, toen hij net zijn opleiding oogkunde in Duitsland had afgerond begon de Eerste Wereldoorlog in Europa. Tijdens zijn militaire plicht werd hem gevraagd om een kleurenblindheidstest te ontwerpen.

Ishihara bestudeerde bestaande tests en combineerde elementen van de Stilling-test met het concept van pseudo-isochromatiek en dat resulteerde in een verbeterde en nauwkeurigere test, oftewel de Ishihara test.

Ishihara kleurentest

De kleurenblindheidstest bestaat uit een aantal Ishihara platen. Deze platen zijn te herkennen aan een ononderbroken cirkel van verschillend gekleurde stippen. Binnen deze cirkel met een patroon bevinden zich ander gekleurde stippen die een getal of vorm vormen. Deze getallen of vormen zijn duidelijk te herkennen door mensen die een normaal kleurenzicht hebben. Wanneer iemand last heeft van rood-groen kleurenblindheid zijn deze getallen of vormen niet te herkennen. Een aantal Ishihara platen zijn opzettelijk ontworpen voor mensen met rood-groen kleurenblindheid. Alleen zij herkennen de getallen of vormen die daarin verwerkt zitten. Mensen met een normaal kleurenzicht zullen hier niets in herkennen.

De volledige Ishihara kleurblindheidtest bestaat uit 38 platen, maar vaak wordt er al na een aantal platen of iemand last heeft van kleurenblindheid. De andere uitvoeringen van deze test bestaan uit 14 platen of 24 testplaten bestaan. In sommige platen is er geen vorm of getal zichtbaar, maar moet de kijker een lijn trekken in plaats van een nummer lezen.

Verschillende soorten Ishihara platen

Demonstratieplaten: de vormen of cijfers op deze platen zijn te herkennen door iedereen, of diegene nou wel of niet last heeft van kleurenblindheid. Deze platen worden niet meegerekend met de eindscore.
Transformatieplaten: personen met een kleurwaarnemingsdefect zouden een ander figuur moeten zien dan personen met een normaal kleurenzicht.
Verdwijnplaten: alleen personen met een normaal kleurenzicht kunnen het figuur in deze platen herkennen.
Verborgen cijferplaten: alleen personen met een kleurenwaarnemingsdefect zullen het figuur in deze platen herkennen.
Diagnostische platen: deze platen zijn bedoeld om het type kleurenzien defect (protanopie of deuteranopie) en de ernst ervan te bepalen.
Traceringsplaten: in plaats van een getal of vorm in deze plaat te herkennen, wordt de kijker gevraagd een zichtbare lijn over de plaat te trekken.

Er zijn twee soorten rood-groen kleurenzien stoornis: de persoon heeft moeite met het waarnemen van groen (deuteranopie), en bij de andere vorm (protanopie) is het waarnemen van rood een probleem.

Hieronder een video van de Ishihara colour vision met 38 platen zodat u een beter beeld kunt krijgen van de test:

Test procedure van de Ishihara kleurentest

Het is belangrijk dat er tijdens de test voldoende daglicht aanwezig is, doormiddel van een daglicht lamp met een temperatuur van ongeveer 6000-7000 K (ideaal: 6500 K, kleurweergave-index (CRI) >90). Dit resulteert in een nauwkeurig testresultaat. fluorescentielampen worden vaak gebruikt bij schooltests, maar de kleur van fluorescentielampen en hun CRI kunnen sterk variëren.

Uit onderzoek is gebleken dat fluorescerende verlichting betere resultaten gaf en snellere herkenningssnelheid vergeleken met CFL en LED-luminatie in trichromaten. Gloeilampen mogen niet worden gebruikt, omdat hun lage temperatuur en gele kleur zeer onnauwkeurige resultaten geeft. Een goede testtechniek is om slechts drie seconden per plaat te geven voor een antwoord en geen aanraking van de nummers door het onderwerp toe te staan. Het beste is om de test in willekeurige volgorde te geven.

Online Ishihara test

Sinds de Ishihara color vision test op de markt verscheen is het wereldwijd 1 van de meeste gebruikte color vision testen vanwege het gebruiksgemak en de hoge nauwkeurigheid. Online zijn er ook verschillende website waar je de Ishihara test online kan afnemen maar dit is niet betrouwbaar voor een geldig testresultaat. Voor een nauwkeurige en betrouwbare diagnose adviseren wij altijd om de echte Ishihara test in boekvorm te gebruiken.

Wat is kleurblindheid eigenlijk?

Als u ooit problemen heeft gehad met het zien en onderscheiden van kleuren, heeft u mogelijk te maken met kleurblindheid. Kleurenblindheid is meestal een genetisch overgeërfde tekortkoming, maar niet alle gevallen van kleurenblindheid zijn hetzelfde, en sommige gevallen kunnen zich in de loop van de tijd verder ontwikkelen. Er zijn meerdere soorten die elk een specifiek beeld geven van het kleurenspectrum en verschillende mate van overeenkomst tussen geslachten en typen.

Het menselijk oog ziet kleur door golflengten van licht die in het netvlies worden verwerkt. Binnen het netvlies zitten staafjes en kegeltjes die verantwoordelijk zijn voor het doorgeven van de informatie die wordt ontvangen van de golflengten van licht naar de hersenen. Terwijl staafjes gevoelig zijn voor de golflengten van het licht dat verantwoordelijk is voor nachtzicht, zijn kegeltjes verantwoordelijk voor het zien van kleuren. Er zijn drie soorten kegeltjes: rode, groene en blauwe kegeltjes, elk met verschillende lichtgevoelige pigmenten die reageren op een specifiek punt van gevoeligheid voor lichtgolflengten. In gevallen van normaal kleurenzicht zou dit proces de mogelijkheid bieden om alle kleuren te zien door de kegeltjes te gebruiken die gevoelig zijn voor de drie rode, groene of blauwe golflengten van licht op het juiste gevoeligheidspunt. Kleurenblindheid treedt op wanneer de kegeltjes niet adequaat reageren op de variaties en gevoeligheidspunten in golflengten. Wanneer een of meer van de kegeltjes niet goed kunnen reageren om de juiste boodschap naar de hersenen te sturen, zijn we niet in staat om de kleuren te zien die verband houden met die kegeltjes.

Welke vormen van kleurblindheid zijn er?

Aangeboren kleurenblindheid en kleurenblindheid op latere leeftijd zijn twee categorieën van kleurenblindheid.

Er worden vier categorieën aangeboren kleurenblindheid onderscheiden:

Trichromatopsie: Bij afwijkende Trichromatopsie zijn alle drie de soorten kegeltjes aanwezig, maar de lichtgevoeligheid van één kegeltje is veranderd, waardoor een verminderd kleurenspectrum ontstaat. Dit is een van de meest voorkomende vormen van kleurenblindheid, omdat het een verslechtering van de tintdifferentiatie van kleuren veroorzaakt in plaats van een volledig verlies van kleuren.
Dichromatopsie: Dichromatopsie verwijst naar wanneer slechts twee verschillende kegeltypes werken om kleur waar te nemen. In dit geval kunnen mensen de kleuren van de ontbrekende kegel niet zien. Mensen met tritanopie-Dichromatopsie kunnen geen blauwe kleuren zien, terwijl mensen met deuteranopia-Dichromatopsie geen groene kleuren kunnen zien en mensen met protanopie-Dichromatopsie geen rode kleuren.
Monochromatopsie: Monochromatopsie bestaat wanneer er geen kegels of slechts één type kegel werkt. Monochromatopsie staat ook bekend als volledige kleurenblindheid, wat resulteert in een zicht dat alleen grijs-, zwart- en wittinten kan gebruiken.
Achromatopsie: Bij mensen met achromatopsie werken geen van de kegeltjes. Daardoor kunnen ze geen kleuren zien, maar alleen zwart-wit- en grijstinten. In feite zijn deze mensen echt kleurenblind. Achromatopsie is extreem zeldzaam: 0,0001% van de mannen in Nederland heeft deze aandoening. Mensen met achromatopsie zijn lichtschuw en kunnen overdag slecht zien.

Kleurblindheid uitgelegd

Het volgende plaatje geeft op een duidelijke manier weer wat kleurblindheid nu eigenlijk betekent in de praktijk. Met deze grafiek is het makkelijker te begrijpen hoe verschillende soorten kleurenblindheid specifieke kleuren beïnvloedden: